Paulo Isidoro Jesus (voetbalnaam Paulo Isidoro) is een voormalig Braziliaans voetbalinternational maar is desondanks niet heel bekend bij het grote publiek. Wel was hij het type speler waarvoor topclubs als Real Madrid, Manchester City en Bayern München nu moeiteloos tientallen miljoenen zouden neertellen.
Ik maakte kennis met Paulo Isidoro toen ik veertien jaar oud was. Ik zat zoals zo vaak weer eens samen met mijn vader voor de buis naar voetballen te kijken. Het ging die keer om het mini-WK in Uruguay dat officieel de "Mundialito" heette. Een toernooi dat daarna nooit meer is gespeeld.
Mundialito
De Mundialito vond plaats van 30 december 1980 tot 10 januari 1981 in Montevideo Uruguay ter ere van het 50-jarig bestaan van het WK voetbal. Er was een uitnodiging uitgegaan naar alle voormalige wereldkampioenen maar Engeland trok zich op het laatste moment terug. Dit maakte de weg vrij voor Nederland om aan dit prestigieuze toernooi mee te kunnen doen als twee maal verliezend WK finalist.
“De Mundialito vond plaats van 30 december 1980 tot 10 januari 1981 in Montevideo Uruguay ter ere van het 50-jarig bestaan van het WK voetbal.”
Bedenk eens dat het internet toen nog niet bestond en internationaal voetbal zelden of mondjesmaat op televisie werd uitgezonden. Ik heb persoonlijk altijd een hele sterke voorkeur gehad voor het Zuid-Amerikaanse voetbal maar kon het dus in die tijd niet al te vaak zien.
Zuid-Amerikaanse voetballers
Mijn voorliefde is mede ingegeven door de prachtige verhalen die mijn vader vertelde over clubs met illustere namen als Millonarios uit Bogota Colombia, met in hun gelederen superster Alfredo Di Stéfano of het Braziliaanse Santos, dat in 1971 Suriname aandeed voor het spelen van een vriendschappelijke wedstrijd tegen SV Transvaal, met voetballegende Pelè in het team. Ook vertelde mijn vader breedvoerig over Surinaamse voetballers die in Brazilië furore maakte, waaronder de inmiddels overleden Leo Rack die na zijn actieve carrière nog lang als trainer heeft gewerkt in het land van het sambavoetbal. Ik heb de eer gehad Leo Rack nog persoonlijk de hand te hebben geschud.
Ik genoot altijd met volle teugen van het technische vermogen en de flair van de Zuid-Amerikaanse spelers. Er hing voor mij een soort magie om hen heen die er zelfs voor zorgde dat de booty short strakke korte broekjes die zij droegen op mij heel macho overkwamen.
Bola de Ouro
Terug naar mijn held. Paulo Isidoro was een offensieve middenvelder. Hij heeft in totaal 41 interlands gespeeld voor de Goddelijke Kanaries. Isidore maakte ook deel uit van het legendarische team van 1982 dat de wereld, onder leiding van trainer Tele Santana, met ongekend voetbal, deed watertanden zonder daar overigens in Spanje wereldkampioen mee te worden. Tele Santana is volgens mij ook degene die Cruyff heeft geïnspireerd over hoe modern voetbal gespeeld wordt. Je bent vrij om hieraan te twijfelen maar kijk de beelden van het WK 1982 maar eens terug en durf mij dan nog eens ongelijk te geven. :-)
Het Nederlandse voetbal en de rest van de wereld heeft overigens wel meer 'geleend' van de Brazilianen. Zo werd het 4-3-3 systeem al tijdens het WK van 1958 in Zweden door Brazilië gehanteerd met als innovatie opkomende backs die de gehele linie bestreken.
In 1981 won Isidoro in Brazilië de Bola de Ouro (de gouden bal) die sinds 1973 door het Braziliaanse sportmagazine Placar wordt uitgereikt aan de beste speler van het Campeonato Brasileiro, het nationale kampioenschap. Ook speelde hij vier van de vijf wedstrijden van het magische WK in 1982. Wel iedere keer als invaller maar met wereldvoetballers als Falcao, Cerezo, Socrates en Zico als concurrenten is dat een wereldprestatie van formaat.
Heldenstatus
Zijn invalbeurt tijdens de Mundialito zie ik nog zo voor mij. Isidore kwam van de bank in het onoverdekte stadion "Estadio Centenario" in Montevideo en begon aan een ritmische warming-up onder leiding van een even zo ritmische warming-up coach. In Europa toen nog een onbekend fenomeen. Het spel op het veld viel eindelijk stil en de invalbeurt van Isidore was aanstaande. Isidoro pakte zijn rechtervoet vast waarbij hij tegelijkertijd, zonder steun en moeite, balanceerde op zijn linkerbeen. Hij trok zijn voet soepel tot bilhoogte naar achteren en boog daarbij met de souplesse van een knipmes naar voren waarbij hij net niet de grond raakte met zijn hoofd. Bijna achteloos en spottend met de natuurwetten herhaalde hij het kunststukje nogmaals maar nu met links. Voordat Isidoro nog één bal had geraakt was ik al fan. Aan de bal stelde hij geenszins teleur. Een schitterde speler die technisch geweldig was, fysiek zijn mannetje stond, beschikte over onbeperkt loopvermogen en in de zestien meter over scorend vermogen beschikte. Het totaalpakket.
Nooit kwam Isidoro naar Europa. Hij bleef in Brazilië voetballen en ik moest het doen met een enkele interland die wel eens via de Duitse televisie werd uitgezonden. Toch heb ik hem voor altijd in mijn voetbalhart gesloten. Het is toch ongelofelijk wat een één warming-up teweeg kan brengen.
Paulo Isidoro mijn held.
Comentarios